Urodzony się w Szetejniach na Litwie, poeta, prozaik, eseista, tłumacz.
Przez lata „ignorowany” w kraju przez władze komunistyczne (przebywał na emigracji): w 1980 roku otrzymał nagrodę Nobla za całokształt twórczości.
Laureat wielu prestiżowych nagród, m.in. PEN Clubu (1974, za przekłady polskiej poezji na angielski), Guggenheima (1976), Międzynarodowej Nagrody Literackiej im. Neustadta (1977), a także NIKE '98.
Profesor Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley i Uniwersytetu Harvarda; członek Polskiej Akademii Umiejętności, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, kawaler Orderu Orła Białego, wyróżniony tytułem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.
W 2000 z okazji dziewięćdziesiątych urodzin twórcy Uniwersytet Jagielloński wyróżnił go srebrnym medalem 600-lecia odnowienia Akademii Krakowskiej. Doktor honoris causa wielu uniwersytetów w USA, w Polsce i na Litwie, honorowy obywatel Litwy i miasta Krakowa.
Od 1989 roku do Krakowa przyjeżdżał coraz częściej – mieszkanie na Starym Mieście stało się, po Berkeley, jego kolejnym domem. Według międzynarodowej krytyki twórczość poetycka Miłosza to jedno z najbardziej znaczących zjawisk literackiej współczesności.
Poeta został pochowany w Krypcie Zasłużonych na Skałce.
KBF